Οκτώβρης 1922… Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρώμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Πρέπει να περάσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.
Το ποτάμι της εναντιώνεται, παλεύει με νύχια και με δόντια αντλώντας δύναμη από το μοναδικό πράγμα που της έχει απομείνει από τη μητέρα της, ένα μικρό καθρεφτάκι, από «το δάκρυ της Θράκης». Μια νέα ζωή την περιμένει. Θέλει να βγάλει ρίζες. Η μοίρα έχει άλλη γνώμη.
Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της. Έζησε πολλά και λύγισε πολλές φορές αλλά κατάφερε να επιβιώσει χάρη στην αξιοπρέπεια και την τόλμη της.
Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται.. ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.
